به گزارش خزرآنلاین، مهرماه 96 بود که اعضای شورای شهر لنگرود، سید مهدی رجایی را به عنوان شهردار این شهر برگزیدند. جلسه معارفه اش، با حضور فرمانداران لنگرود و لاهیجان، اعضای شورای اسلامی شهر لنگرود، مدیرکل امور شهری و شوراهای استانداری گیلان و سایر مسئولین در سالن اجتماعات شهرداری برگزار شد تا رجایی، رسما به عنوان […]
به گزارش خزرآنلاین، مهرماه 96 بود که اعضای شورای شهر لنگرود، سید مهدی رجایی را به عنوان شهردار این شهر برگزیدند. جلسه معارفه اش، با حضور فرمانداران لنگرود و لاهیجان، اعضای شورای اسلامی شهر لنگرود، مدیرکل امور شهری و شوراهای استانداری گیلان و سایر مسئولین در سالن اجتماعات شهرداری برگزار شد تا رجایی، رسما به عنوان شهردار لنگرود، مسئولیتی سنگین را بر عهده بگیرد. مسئولیتی که بسیاری در بدو امر، شهردار جوان را ناتوان از ایفای وظایف سنگین آن می دانستند. با این حال، حضور تقریبا 3 ساله در منصب شهرداری لنگرود، سنگ محک برای سنجش توانمندی شهردار جوانی است که علیرغم تمام پیش بینی ها، در شهرداری لنگرود ماندگار شده است.
رجایی اصلاح طلب!
نخستین چالشی که شهردار جوان لنگرود با آن دست و پنجه نرم می کرد، انتسابش به اصلاح طلبان و ادعای انتخاب او به عنوان شهردار با نفوذ جریان سیاسی اصلاح طلب و نزدیک به دولت بود. مدعیان برای اثبات ادعای خود، تصویری از سخنرانی رجایی در جلسات ستاد انتخاباتی روحانی منتشر می کردند و مدعی بودند انتخاب رجایی یعنی آلودگی دامن شهرداری به سیاست! همان سیاستی که گویا رجایی، منفذ ورودش به درون شهرداری لنگرود بود!
حالا اما فرصت خوبی برای بررسی است. در شرایطی که در همان روزها شهرداران بسیاری از شهرهای استان، ماندگاری شان را در تبرک جستن به دامان سیاست مداران اصلاح طلب می دانستند و با آنان عکس یادگاری می گرفتند، رجایی مشغول رتق فتق امورات شهرداری بود. شهرداری که گفته می شد، وام دار اصلاح طلبان است و عمر همکاری اش با شورای شهر لنگرود که ترکیبی توام از اصلاح طلب و اصولگرا دارد، به درازا نخواهد کشید، در حالی همچنان اولین و آخرین انتخاب شورانشینان است که شورای شهر یکدست اصلاح طلب انزلی، هنوز هم با حواشی تعلیق آخرین شهردار دست نشانده خود دست و پنجه نرم می کند!
گسترش فضای مجازی و نفوذ روزافزون شبکه های موبایلی، مانع از آن می شود که شهردار لنگرود، دست به تصمیم گیری های سیاسی مخفیانه بزند. دیدارهای پنهانی داشته و اصطلاحاً از اصلاح طلبان و اعتدالیون خط بگیرد! با جستجوی ساده در همین شبکه ها، مشخص است که حتی منتقدین عملکرد رجایی هم تا کنون نتوانسته اند او را محکوم به سیاسی کاری در تصمیمات مدیریت شهری کنند.
رجایی اگرچه به مانند هر شهروند، حق ابراز عقاید سیاسی خود را در چارچوب قانون دارد اما ممانعت از آلودگی دامن شهرداری به سیاست، امتحانی بود که شهردار جوان لنگرود، سربلند از آن بیرون آمد.
رجایی و لاهوتی!
انتخاب و انتصاب دو مقوله متفاوت از هم است. لاهوتی در کدامیک نقش آفرینی کرده است؟!
پاسخ به این سوال در این نکته نهفته است که شورانشینان معمولا در برابر فشارهای بیرونی، عکس العمل منفی نشان می دهند. حتی تصور اینکه یک عضو شورا با هزینه های فراوان تبلیغاتی بتواند بر یکی از کرسی های پارلمان محلی تکیه بزند اما تصمیماتش بی اهمیت قلمداد شود، برای شورانشینان سخت و جانفرسا است. بسیاری از شورانشینان نسبت به استقلال تصمیمات خود حساس اند و دخالت نماینده ولو تنها نماینده شهرستان هم که باشد، تنها در حد و اندازه های پیشنهاد و تایید می تواند در مرام شورانشینان، مقبول باشد. تجاوز از این اندازه یعنی زیرسوال بردن اهمیت تصمیم عضو شورا و نادیده انگاشتن نقش وی در یکی از معدود میادین ابراز قدرت!
لاهوتی اگر هم در انتخاب رجایی، نقش آفرینی کرده باشد، تاثیرگذاری اش در حد و اندازه تاییدی کلامی بوده است. تاییدی که اصلا برای شورانشینان الزام آور نبوده است. با این حال، در انتصاب رجایی و تسریع در دریافت حکم او از وزارت کشور، نمی توان نقش نماینده پرنفوذ وقت لنگرود را نادیده انگاشت. نکته دیگر اینکه معمولا شهرداری ها به دلیل ماهیت شبه دولتی شان در مقایسه با ادارت دولتی، دورتر از حوزه نفوذ نماینده قرار دارند اگرچه نمی توان منکر تاثیرپذیری شان هم شد.
حالا که این روزها دیگر خبری از لاهوتی نیست و محمدنژاد عهده دار وظایف نمایندگی مردم لنگرود در مجلس شورای اسلامی شده، شاید رجایی از امتیاز تسریع در انتصاب برخوردار نباشد اما تجدیدنظر در انتخاب، مقوله دیگری است که مستقیما به نحوه تعامل رجایی با شورانشینان مربوط است.
تعامل رجایی با شورانشینان!
شاید لنگرود را بتوان از منظر سطح تعامل شهردار با اعضای شورا، در بالاترین رتبه نسبت به سایر شهرهای استان قرار داد. در این مدت قریب به سه سال، حتی یکبار هم خبرهایی که حکایت از بروز اختلاف و لو در حد و اندازه های اختلاف نظر کلامی هم که باشد، به بیرون درز نکرده است. در شرایطی که ثبات مدیریت شهری در شهرداری های کوچک و بزرگ استان از تولم شهر گرفته تا رشت، به شدت توسط اختلافات درونی شهردار با برخی شورانشینان تهدید می شود، شهرداری لنگرود آرام تر و بی حاشیه تر از هر شهرستان دیگر استان، بیرون از گود اختلافات به ایفای وظایف خود می پردازد. راز ماندگاری بلندمدت رجایی (در مقایسه با سایر شهرداران) را هم باید در همین موضوع جستجو کرد. بر فرض محال هم که شورانشینان در انتخاب رجایی توسط عوامل دیگر اقناع شده باشند، آن چه که رجایی را بر کرسی شهرداری لنگرود ماندگار کرده، چیزی جز عملکرد خود او بوده است؟!
چشمانی برای ندیدن!
می گویند رجایی وعده شفافیت داده اما خلف وعده کرده است. سامانه شفافیت را راه اندازی نکرده و قراردادها را در معرض دید عموم قرار نداده است. در پاسخ به این ادعا ذکر دو نکته کفایت می کند:
اولا: فاصله بین ادعای شفافیت تا اجرای آن، زمین تا آسمان است. وعده اتاق شیشه ای و شفافیت مثال زدنی و … بارها و بارها داده شده و در حد همان وعده هم مانده است. وقتی تحقق این شعار در سازمان های بزرگی چون تامین اجتماعی و شهرداری های کلان شهرهایی چون تهران و مشهد و وزارت خانه هایی چون نفت و صنعت و معدن بر زمین مانده، اندک تلاش مسئولان شهرداری لنگرود برای شفاف سازی اقدامات، ستودنی و در خور تقدیر است.
دوما: نگاهی به پورتال شهرداری لنگرود نشان می دهد نه تنها سامانه شفافیت وجود دارد بلکه در همان صفحه نخست هم جانمایی شده که نشان از اهمیت آن از منظر مسئولان است. این سامانه به راحتی قابل دیدن است مگر آن که چشم هایی برای ندیدن به مانیتور خیره شده باشند!
در این سامانه، اطلاعات کاملی از قراردادها، مزایده ها و مناقصات و … به چشم می خورد.
