نقدی بر رویداد رقم خورده در ورودی فرودگاه با یک فوتبالیست؛ تنها موضوعی که اهمیت ندارد، خارجی بودن «دیاباته» است!

به گزارش خزرآنلاین، ماجرای پیچیده‌ای که به نوعی با فرودگاه امام خمینی (ره) شروع شده بود، بار دیگر به این فرودگاه رسیده است، با این ملاحظه که برای رسیدن به این نقطه، پروسه‌ای عجیب و طولانی طی کرده ایم و هنوز باور برخی زیر و بم هایش برایمان ساده نیست؛ درست مثل باور این رویداد […]

ماجرا از آنجایی آغاز شد که خبر رسید یک هواپیمای مسافربری دقایقی بعد از برخاستن از باند فرودگاه بین المللی واقع در جنوب تهران، سقوط کرده است. پرنده‌ای که خیلی زود مشخص شد حامل جمع بزرگی از جوانان نخبه بوده که ساخت ویدئو در فرودگاه برای ممانعت از رفتن ایشان از وطن، بی موقع و بی فایده است چراکه… .

بیایید سریع‌تر از این بخش ماجرا عبور کنیم تا به رویدادی برسیم که طی ساعات اخیر بار دیگر نام این فرودگاه را به اخبار پیوند زده و موجب شکل گیری موجی از واکنش‌ها شده است؛ رویدادی که با عبارت «پشت پا انداختن» برای بسیاری مان شناخته می‌شود و آنقدر آشناست که نیازی به تعریف ندارد.

احتمالا می‌دانید که ماجرا از چه قرار است، اما برای آنکه ابهامی نماند، بد نیست اشاره کنیم که بعد از سقوط پرواز تهران-کی یف، برخی کشور‌های آسیایی از کنفدراسیون فوتبال این قاره خواستند تا میزبانی‌های تیم‌های فوتبال کشورمان تعلیق شود تا مجبور نباشند با پرواز به ایران عزیمت کنند و این تصمیم ابتدا با پاسخ مثبت تصمیم گیران فوتبال در قاره همراه شد.

پس از آن بود که پویش و تکاپویی وسیع در میان طرفداران و مدیران باشگاه‌های ایرانی و بعد متولیان فوتبال و ورزش کشور به راه افتاد که در نهایت منجر به بازگرداندن میزبانی‌ها به کشورمان، البته در دور گروهی به بعد گردید و از این روی، تیم‌های راه یافته به مرحله قبل از گروهی، ملزم به سفر به کشور ثالث برای بازی شدند؛ تیم‌هایی مانند استقلال تهران.

سفری اجباری و الزامی که پیش از انجامش با یک حاشیه عجیب و غیرفوتبالی همراه شد؛ اینکه یکی از نیرو‌های خدماتی فرودگاه به مهاجم خارجی و مشهور این روز‌های آبی پوشان پشت پا انداخت و این تصویر در قاب دوربین چندین رسانه ثبت و ضبط شد؛ رویدادی بسیار عجیب که مسئولان فرودگاه را مجاب کرد، خیلی زود اطلاعیه عذرخواهی صادر کنند و در آن وعده برخورد با خاطی را بدهند.

البته این اتفاق به رغم عجیب بودن، دست کم در فوتبال کشورمان سابقه دار است و از آخرین نمونه‌های آن، کشیدن موی سر گادوین منشا، مهاجم سابق سرخابی‌ها در ذهن بسیاری ثبت شده است. رویدادی که با کمی تامل پی خواهیم برد خیلی بیش از این‌ها در ذهنمان ثبت شده و در موارد بسیاری، به دست خودمان رقم خورده است!

بله! کافی است سری به اینستاگرام یا دیگر شبکه‌های اجتماعی بزنیم تا دریابیم چه تعداد افراد کوشیده اند با کامنت هایشان، به دیگران پشت پا بیندازند و موجبات سکندری خوردن و حتی افتادنشان را فراهم آورند؛ درست مثل آن‌هایی که اخیرا به فلان بازیگر مشهور سینما تاختند که چرا با بهمانی عکس گرفته و بعد بسیار کار را کرده است؟

یا بیایید کمی از دنیای چهره‌های مشهور مانند فوتبالیست‌ها و بازیگران سینما و هنرمندان فاصله بگیریم و به یاد آوریم که چند بار دیده ایم که برای افراد موفق در دور و اطرافمان موانعی از جنس پا انداختن سبز شده و بعضی کوشیده اند زمینشان بزنند؟ آیا هرگز در مسیر موفقیت ما این موانع قرار نگرفته و هرگز ما هم در قرار گرفتن این موانع عجیب و ناگهانی در مسیر موفقیت دیگران نقش آفرینی نکرده ایم؟

تلاش برای چسباندن خودمان به افراد موفق و دیده شدن به واسطه آن‌ها چه؟ چند بار به این موضوع نازیده ایم فلانی که نام آشناست را دیده ایم و یا فراتر، کوشیده ایم با بیان برخی جملات یا نشان دادن واکنش‌های خاص، خرابشان کنیم؟ عبور از دایره ادب و احترام برای کری خواندن چطور؟ تلاش برای دست و پا چلفتی یا بی دانش بودن یا بروز و نمود یافتن ویژگی‌های منفی دیگران چه؟

اگر در هر یک از این پروسه‌ها سهمی داشته باشیم، آیا تفاوتی با آن نیروی بخش خدمات فرودگاه داریم که با رفتارش بازیکن استقلال را آزرده خاطر کرد؟ رفتاری که ممکن است تصور کنیم نشان دادنش به خارجی‌ها بدتر است چراکه با میهمان نوازی و اصول مشابه در تعارض است در حالی که شاید بی اهمیت‌ترین بخشش، همین موضوع باشد چراکه نکات مهم و کلیدی مانند نوع دوستی و اخلاق پیش از آن قرار دارند که اگر نادیده گرفته شوند، اهمیتی ندارد ایرانی مورد آزار قرار بگیرد یا فردی از هر ملیتی دیگر!