هیات فوتبال گیلان؛ تیمداری یا نظارت بر تیمداری؟

به گزارش خزرآنلاین، تن زاده مالک فعلی باشگاه سپیدرود رشت در یکی از آخرین مصاحبه هایش دست به افشاگری هایی زده و گفت: “هیات فوتبال می خواهد با اعلام اینکه تیم خریدار دارد مرا مجبور کنند تیم را واگذار کنم بعد بگویند خریدار فاقد صلاحیت بوده و تیم دوباره به هیات فوتبال برگردد. این کل سناریوی هیات فوتبال گیلان است که بارها گفته ام این خیانت به تیم است. همین کارها را کردند که پگاه و داماش و ملوان سقوط کردند. تیم ها باید حمایت شوند. اگر اساسنامه هیات فوتبال را نگاه کنید نوشته این هیات باید سعی در جذب اسپانسر داشته باشد نه تیمداری.”

و دقیقا بحث این نوشتار نیز همین است: آیا وظیفه یک هیات فوتبال تیمداری است یا نظارت بر تیمداری؟

البته اگر از خود هیات فوتبال استان گیلان بپرسید آنها نیز شدیدا تایید می نمایند که وظیفه شان نظارت بر تیمداری است نه خود تیمداری، ولی این مهم همانطور که تن زاده گفته، در عملکردشان به گونه ای دیگر جلوه می کند.

شاید نیت اهالی هیات فوتبال استان گیلان بخصوص جناب آقای رییس و آقای نایب رییس هیات، در زمانی که عدم صلاحیت خریداران را در پروسه تحویل تیم از پورمحسن و شرکایش صادر می کردند، صرفا تجربه تیمداری در سطح اول فوتبال کشور بوده باشد اما این نیت در حال حاضر کمی تغییر کرده و شاید کمک های فراوان مادی و معنوی از سوی فوتبالدوستان، برای ارتزاق باشگاه سپیدرود، نظر آنها را فقط کمی! عوض کرده باشد.

علی ای حال در اساسنامه هیات های استانی فوتبال در بند 6 ماده 2 فصل اول “نظارت بر امر توسعه باشگاه داری در سطح استان و تشویق بخش خصوصی در جهت سرمایه گذاری در ورزش فوتبال، جلب و ایجاد زمینه مشارکت مردمی و کمک های اولیه” از اهداف تشکیل هیات های استانی فوتبال عنوان شده است؛ همچنین در بند 8 ماده 3 فصل دوم از “تلاش در جهت جذب حمایت‌های مادی و معنوی مردم و استفاده از خدمات داوطلبانه” به عنوان مهمترین وظایف این هیات های استانی یاد شده است.

با این تفاسیر نه ادعای تن زاده مبنی بر وظیفه جذب اسپانسر از سوی هیات برای باشگاه خصوصی صحیح است و نه کار تیمداری که از سوی هیات فوتبال استان گیلان در فصل گذشته  روی  داد.

با کمی تامل می توان دریافت مهمترین وظیفه یک هیات فوتبال در این راستا تنها تشویق اسپانسر و بخش خصوصی جهت تیمداری است و بعد از آن نظارت بر عملکرد آن تا موازین حرفه ای و اخلاقی رعایت گردد.

اما راست یا دروغ، هیات فوتبال استان گیلان با همین ادعایی که حال حاضر برای تن زاده و باشگاهش مطرح کرده است و می گوید “خریداران پشت درب هیات فوتبال صف کشیده اند” در زمان مدیریت پورمحسن نیز چنین ادعایی را مطرح کرده بود و با راه افتادن اعتصابات هدایت شده از سوی برخی ها، پورمحسن را که مالک قانونی سپیدرود بود، مجبور به استعفا کردند.

خود هیات فوتبال نیز از مهر 95 که پورمحسن استعفا داد تا تیر 96، مهر عدم صلاحیت و نداشتن وجاهت قانونی و عدم اهلیت را در دست گرفت و هر خریداری که پا پیش می گذاشت را ممهور به آن می کرد تا اینکه به روزهای آغازین لیگ برتر نزدیک شدیم. از همین رو به جهت از دست نرفتن فرصت ها، رسما خود هیات مدیریت تیم را بر عهده گرفت و حتی مومنی نایب رییس هیات را مالک و مدیرعامل معرفی کردند.

روند ممهور کردن خریداران به مهر عدم اهلیت ادامه داشت تا اینکه دیگر کسی از اهالی فوتبال و حتی شهرداری رشت بنا به مشکلاتی که پیش آمده بود نتوانستند مالکیت سپیدرود را در دست بگیرند، از همین رو وقتی هیات فوتبال تیم را در آستانه سقوط دید، تیم به یک خریدار واگذار شد و این شد که قرعه به نام جواد تن زاده افتاد و پس از 16 ماه اقدام برخلاف اساسنامه ای که خود هیات فوتبال نگاشته بود، این هیات سرانجام تصمیم گرفت تیم را در دی ماه 96 به مالک جدید واگذار کند.

اینبار هیات فوتبال گوشه رینگ نشست و تن زاده را تماشا کرد، تن زاده لابی گر قهاری بود، اندک اسپانسری فراهم کرد، مبلغ مصوب شده شورا را از شهرداری رشت گرفت، کمی هم از جیب خرج کرد و کمی هم از قرض گرفت تا هزینه کردش در همین شش ماه بیش از چهار میلیارد تومان گردد.

علی کریمی را که آورد نامی برای خود دست و پا کرد و توانست با هر چنگ و دندانی بود تیم را از سقوط نجات دهد، و دقیقا از همین جا بود که علاقه مجدد هیات فوتبال برای یافتن اسپانسر توانمندتر (شما هرگز نخوانید تیمداری!) دوباره گُل کرد.

اکنون باید بهانه ای فراهم می شد و چه بهانه ای از این بهتر که تن زاده نتوانست تعهدات مالی خود را تمام و کمال انجام دهد!

ظاهرا یکی از بندهای واگذاری باشگاه به تن زاده، پرداخت بدهی سه میلیارد و سیصد میلیون تومانی فصل گذشته بود. قربانعلی الماسخاله رییس هیات فوتبال استان در این خصوص گفته بود: طبق قراردادی که بین هیات فوتبال استان و آقای تن زاده به عنوان خریدار منعقد شد تن زاده متعهد شد تا بعضی از موارد که در بندهای قرارداد هم ذکر شد را انجام دهد به عنوان مثال یکی از این بندها این بود که تا پایان فصل مبلغ 3 میلیارد و 300 میلیون تومان از بدهی باشگاه را تسویه کند ضمن اینکه بدهی بازیکنان هم پرداخت شود اما متاسفانه این قول ها عملی نشد.

نایب رئیس هیات فوتبال استان گیلان هم در این خصوص تاکید می کند: حال که مالک جدید باشگاه سپیدرود نتوانست به تعهدات خود عمل کند این باشگاه از وی پس گرفته خواهد شد.

اما خود تن زاده درباره این بدهی می گوید: هنگام تحویل تیم صحبتی از پرداخت این مبلغ نشد و دوستان فقط خواستار ماندگاری تیم در لیگ برتر بودند؛ تیم با بهترین امکانات لجستیکی در لیگ برتر حضور یافت و پس‌ از اینکه تیم در لیگ برتر باقی ماند نسبت به تسویه بدهی‌ها اقدام کردیم که تاکنون از این مبلغ تنها ۶۱۸ میلیون تومان باقی‌مانده است. 

همین اعتراف تن زاده کافی بود تا پیراهن عثمان گردد.

اما اگر تیم از تن زاده به علت آن چه هیات فوتبال آن را عدم ایفای تعهدات می خواند، گرفته شود و اسپانسری هم پیدا نشود، بواسطه فرصت محدود تا آغاز رقابت های لیگ برتر، هیات فوتبال مجبور می شود تیمداری را موقتا بر عهده بگیرد. حال اینکه این هیات توان تیمداری و پرداخت هزینه چند ده میلیاردی در لیگ برتر را دارد، داستان دیگری است چرا که قطعا نه تنها چنین توانی ندارد بلکه برخلاف اساسنامه اش نیز می باشد اما مجبور است با سه میلیارد تومانی که بابت حق پخش تلویزیونی از فدراسیون می گیرد و همچنین با 600، 700 میلیون تومانی که از بابت بلیط فروشی فصل قبل دریافت خواهد کرد و همچنین چند میلیاردی که احتمالا از نوبخت و شهرداری و دیگران می گیرند چند صباحی تیم را سر و پا نگه دارد تا فردی که دارای اهلیت است، پیدایش شود!