در رودسر؛ تیغ تیز بر حکم انتصاب استاندار اعتدالی!

به گزارش خزر، اواخر تیر ماه سال 1393 بود که نجفی استاندار وقت گیلان در یکی از عجیب ترین احکامش یک چهره علمی – پژوهشی را بر یک مسند سیاسی – امنیتی گماشت.

علی وارسته که تا پیش از این مسئولیت های مختلفی در نهاد انقلابی جهاد دانشگاهی در گیلان داشت، وقتی در کورس رقابت برای کسب ریاست جهاد دانشگاهی استان از رقیب سنتی خود جمشید رسایی عقب ماند، هیچ نگرانی به خود راه نداد چرا که رفاقتش با ولی روزبهان همکار سابق جهادی خود که آن روزها مسئولیت دفتر استاندار را (که آن هم براساس یک رابطه خویشاوندی از سوی نجفی صورت گرفته بود) بر عهده داشت، بالقوه می توانست نقش مستقیمی بر دیکته بر سید عیسی مهدوی، فرماندار وقت رشت، در تصاحب حکم معاونت سیاسی امنیتی فرمانداری رشت داشته باشد.

اگرچه هدف نقد مدیریت مهدوی در فرمانداری رشت نیست اما در خصوص مرد اخلاق مدار و مهربان فرمانداری رشت همین قدر بس که چندان اهل توجه به مناسبات رسمی و سیاسی نبود و رفاقت وارسته با مسئول دفتر وقت استاندار گیلان کفایت می کرد نظراتش مورد توجه قرار بگیرد، حتی اگر خود وارسته نمی خواست!

با این حال، یکی از نقاط تاریک حضور وارسته در معاونت سیاسی فرمانداری رشت، عدم قدرت لازم در کنترل و مهار اعتراضات خیابانی زمستان سال گذشته بود که باعث شد چند هفته ای به طول بیانجامد و با ورود دیگر نهادهای امنیتی به پایان رسد. ناگفته نماند وارسته در واپسین روزهای حضورش در رشت هم در مراسم تودیع و معارفه بخشدار خشکبیجار حرفی زد که بازتاب رسانه ای زیادی پیدا کرد. وی در این جلسه از اختصاص یک میلیارد تومان به شهرداری خشکبیجار خبر داده بود در حالیکه رییس شورای این شهر آن را کذب دانست و گفت: تا به امروز (دی ماه 96) که چیزی به پایان سال نمانده است حتی یک ریال به این شهرداری پرداخت نشده است و این اظهارات آقای معاون فرماندار سندیت ندارد. خلاصه کنش و واکنش این موضوع در جلسه باعث شد اصل مراسم تودیع و معارفه به حاشیه رود و جنجال بر سر پیدا شدن این یک میلیارد تومان ادامه پیدا کند!

با این تفاسیر، وارسته که در دو مقطع، یکی بعد از مهدوی و یکی هم بعد از شفقی، می توانست سرپرستی فرمانداری مرکز استان را بر عهده بگیرد، هیچگاه این اتفاق خوب را ندید و سرانجام کمبود نیروی انسانی در سطح مدیریتی در دولت تدبیر و امید باعث گردید در جابه جایی مهره های فرمانداری در استان، شهرستان رودسر ناگهان خالی از مدیر ارشد شود و استاندار، وی را که اصالتی شرق گیلانی داشت بر مسند سرپرستی فرمانداری این شهرستان بگمارد. اگرچه این اتفاق میمون در تاریخ دهم دی ماه سال گذشته رخ داد، اما اکنون که حدود شش ماه از این انتصاب می گذرد، شایعاتی وجود دارد که بواسطه مخالفت نماینده اصولگرای این شهرستان یعنی اسدالله عباسی، این انتخاب استاندار دولت تدبیر و امید همچنان در مقام محاق قرار بگیرد و حتی بعید نیست سالاری، استاندار گیلان مجبور شود گزینه ای دیگر برای این شهرستان رو نماید.

البته اینکه آیا عملکرد وارسته در فرمانداری رودسر به گونه ای بوده که استاندار را مجبور به حمایت چند سویه از وی نماید، سوالی است که پاسخش را شاید بتوان در تحقق خواسته های سالاری توسط وارسته جستجو کرد. برای مثال در حالیکه استاندار در مراسم معارفه وارسته، حمایت از سرمایه گذاران را خط قرمز خود معرفی کرده بود، اما خود وارسته، فروردین ماه امسال اعتراف می کند که روند ایجاد اشتغال در رودسر مطلوب نیست. از آن جاییکه بهبود وضعیت اشتغال ارتباط مستقیم با میزان سرمایه گذاری و اطمینان سرمایه گذاران در شهرستان دارد، می توان حدس زد وارسته در جامه عمل پوشاندن به خواسته استاندار گیلان تا چه اندازه موفق بوده است.

از این مهم هم که بگذریم، اندک انتصاباتش نیز پر حاشیه بودند؛ از انتصاب مباشر امینی به عنوان بخشدار چابکسر گرفته که اقدام به گرفتن جشن تولدش در محل بخشداری و گرفتن کیک و فوت کردن شمع کرده بود تا انتصاب مشاور جوانی که حسابی داد نماینده احمدی نژادی را درآورد. حتی در برخی از انتصاباتی که نقش نداشت نیز حاشیه درست شد، نمونه آن انتصاب رییس اداره راه و شهرسازی رودسر بود که مدیرکل این سازمان بدون توجه به خواست و نظر فرماندار شهرستان برگزید و باعث شد وارسته ژستی حق به جانب بگیرد و معترض شود.

اما هر چه امیر جانبازی فرماندار سابق رودسر در برخورد با خبرنگاران سرد بود و رسالت اطلاع رسانی را وقعی نمی نهاد، وارسته دقیقا برعکس نه تنها خبرنگاران را محترم برمی شمرد بلکه بر اهمیت فضای مجازی نیز واقف است و خود نیز به مانند یک خبرنگار از تک تک تحرکاتش از حضور مدیران ملی و استانی عکس و فیلم تهیه می کند و در فضای مجازی انتشارش می دهد.

در هر صورت شش ماه از انتصاب وارسته به عنوان سرپرست فرمانداری رودسر می گذرد و او حالا تجربه ای درخور کسب کرده و تسریع در صدور حکم فرماندار نه تنها موجب ثبات شغلی مدیران و تحقق شعار از گفتار به عمل است بلکه شهرستان نیز از یک حالت بالقوه در می آید و به بالفعل تبدیل می شود.