ملی‌پوش گیلانی قایقرانی به نشانه اعتراض از تیم ملی کناره‌گیری کرد

به گزارش خزر، پس از برکناری جیوگانیک از تیم ملی قایقرانی جمهوری اسلامی ایران بسیاری از ملی پوشان بانوان ازجمله مریم امیدی پارسا و فرشته رومی به نشانه اعتراض اعلام کردند از تیم ملی کناره گیری خواهند کرد.

روز یک‌شنبه نیز حمیرا برزگر ملی پوش گیلانی تیم ملی در گفت و گو با خبرنگار شمال ما خبر از ترک تیم ملی در نبود جیوگانیک داد و گفت: در این ده سالی که به ورزش قایقرانی مشغول هستم، موفق شدم یک برنز بازی های آسیایی با مربی خارجی (آقای مایک) و یک برنز آسیایی دیگر با مربی ایرانی (آقای فرزام) کسب کنم که باتوجه به تجربه همکاری ام با مربیان مختلف، می توانم بگویم که سطح فنی آقای جیوگانیک قابل مقایسه با دیگر مربیان نیست. نمی خواهم عملکرد دیگر مربیان را زیر سوال ببرم و بگویم که مربی بدی هستند اما باید قبول کنیم که سطح فنی جوو خیلی بالا تر از مربیان دیگر است. به عنوان مثال تمرینات بدنسازی آقای جیوگانیک با تمرینات آقای فرزام خیلی متفاوت بود؛ چرا که آقای جیوگانیک اصلا به وزنه و بدنسازی سنگین اعتقادی نداشت و به ما می گفت: «چون شما در یک رشته استقامتی فعالیت می کنید، باید به جای قدرت روی استقامت عضلات خود کار کنید تا در ۲۰۰ عضلات دچار کمبود اکسیژن نشوند.» که در مسابقات به درستی حرف ایشان پی بردیم و هیچ خستگی ای در عضلاتمان احساس نکردیم.امسال به کمک اقای جیوگانیک بچه ها توانستند با کسب چهار مدال طلا در مسابقات قهرمانی آسیا تاریخ ساز شوند؛ چرا که هیچکس انتظار کسب چنین مدال های بی سابقه ای را از بچه ها نداشت. البته آقای جیوگانیک سال های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ هم در ایران بود که در آن زمان بچه ها توانستند نتایج خوبی در مسابقات مختلف کسب کنند. اما بعد از رفتن ایشان تنها توانستیم رنگ مدال ها را در مسابقات مختلف تکرار کنیم و به مدال های بالاتری نرسیم. به همین دلیل است که فکر می کنم حضور آقای جیوگانیک کنار بچه ها باعث کسب نتایج درخشانی در جاکارتا خواهد شد.

آقای جیوگانیک به لحاظ روحی خیلی با بچه ها همراه بود و در خارج از تمرین نیز به عنوان یک روانشناس و ‍پدر دلسوزدر کنار بچه ها حضور داشت. قبل ازاو گرفتن طلا در مسابقات یک آرزوی دست نیافتنی برایمان بود اما آقای جیوگانیک به ما می گفت: «شما از پتانسیل بالایی برخوردار هستید و با زمانی که امروز ثبت کردید، مطمعنم مدال طلا کسب خواهید کرد.» که با چنین دل گرمی هایی به خود اعتماد کردیم و در اواخر اردو به خود باوری خیلی خوبی رسیدیم. تلاش های اقای جیوگانیک فقط در زمان تمرینات نبود؛ چرا که در طول مسابقات هنگامی که هنوز خورشید طلوع نکرده بود، او مشغول تعمیر قایق ها بود و حتی گاهی اوقات هم به خاطر تعمیر قایق ها از اتوبوس جا می ماند.

برخی ها می گویند که مشکلات اخلاقی مطرح شده از سوی فدراسیون پیرامون مسابقات جوانان در سنگاپور رخ داده است. من در جریان صحت و سقم این ماجر نیستم و نمی دانم که چگونه به وزارتخانه ارجاع شده است اما اگر درصدی هم مشکلات اخلاقی درست باشند، این موضوع را به فدراسیون خرده می گیرم؛ چرا که ممکن است آقای جیوگانیک به دلیل خارجی بودن از فرهنگ ایران اطلاعی نداشته باشند و باید فدراسیون او را توجیه می کرد نه این که به یکباره او را از مربی گری تیم ملی کنار بگذارند.

اکثر بچه ها اعلام کرده اند که در صورت نبود آقای جیوگانیک در تیم ملی حضور نخواهند داشت که بابت این تصمیم به آن ها حق می دهم. بچه ها توانستند تنها با دو یا سه ماه تمرین به همراه جیوگانیک، مدال طلای آسیایی را بگیرند. اکنون نیز خواهان کسب نتایج درخشان تر در بازی های آسیایی جاکارتا هستند و نمی خواهند که در جا بزنند. به همین دلیل این تصمیم بچه ها را درست می دانم ومن نیز در صورت نبود اقای جیوگانیک، مانند دیگر بچه ها در تیم ملی حضور نخواهم یافت.

در طول یک سال گذشته مسئولین فدراسیون به خصوص آقای صادقی، زحمات بسیار زیادی را برای درخشش قایقرانان ایرانی مانند آوردن آقای جیوگانیک کشیدند که همه ما ملی پوشان قدردان زحمات این عزیزان هستیم. زمانی که آقای صادقی وارد کمیته شد، سعی کرد اعضای کمیته قایقرانی را از ورزشکاران قدیمی انتخاب کند که این امر باعث دلگرمی ورزشکاران شده بود. در حال حاضر هم تنها خواسته ما ملی پوشان روئینگ ایران، برگشت آقایان صادقی و جیوگانیک است. در این ده سالی که در اردوهای تیم ملی شرکت کردم، خیلی از مربی ها آمدند و رفتند و هیچکدامشان فرصت لازم را برای ارتقای سطح ورزشکاران نداشتند و بعد از یک یا دو سال رفتند. این خواهش را از مسئولان فدراسیون دارم که حداقل با آقای جیوگانیک که توانسته چنین نتایج درخشانی را کسب کند همکاری نمایند تا بتوانیم همچون فوتبال و والیبال با مربیان سطح اول دنیا جهانی شویم.