کمک شهرداری به فوتبال؛ با کدام هدف و نیت؟!

به گزارش خزر، حدود یک ماه قبل بود که بحث کمک مالی 2.1 میلیارد تومانی شهرداری رشت به دو تیم فوتبال سپیدرود و داماش به نقل از سوی فرهام زاهد، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر رشت در رسانه ها منتشر شد. اظهاراتی که در همان ابتدای کار مورد اعتراض جمعی از روسای هیات های ورزشی و ورزشکاران رشته های غیر فوتبالی قرار گرفت. اعتراضات حتی به صحن شورای شهر رشت نیز کشیده شد و جمعی از روسای هیات های ورزشی غیر فوتبالی در عمارت مرکزی شورا حاضر شده و با سه تن از اعضای شورای شهر رشت به گفتگو پرداختند.

علیرغم این اعتراضات، زاهد به عنوان رئیس یکی از دو کمیسیون بررسی کننده این موضوع در شورا، همچنان با تکرار اظهارات گذشته، خبر از تصویب کمک 1.3 میلیارد تومانی به سپیدرود و کمک 800 میلیون تومانی به داماش در آینده ای نزدیک می دادد. این در شرایطی بود که کمیسیون دیگر بررسی کننده این موضوع یعنی کمیسیون فرهنگی موضع چندان شفافی در رد یا تایید این موضوع اتخاذ نکرد و نتیجه نهایی را موکول به رای گیری در صحن علنی شورا نمود.

فارغ از اینکه هدف از تخصیص این بودجه واقعا کمک به سپیدرود است یا شاید مسایل دیگری همچون منفعت برخی در پس پرده وجود دارد، باید از رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر رشت پرسید در شرایطی که شهرداری با مشکلات مالی عدیده روبرو است و حقوق بسیاری از کارگران و کارمندان به تعویق افتاده و حتی حق بیمه پرسنل با تاخیر واریز می گردد، هزینه کرد چنین مبلغ هنگفتی از سبد بیت المال ضروری است؟

بی تردید هیچ کسی منکر این نیست که کمک مالی به سپیدرود امری پسندیده و شایسته  است اما در شرایطی که تیم هایی همچون استقلال و پرسپولیس هم با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کنند، بدهکاری سپیدرود چندان هم عجیب نیست و بهتر است زاهد به عنوان عضو شورای شهر رشت بیشتر نگران بدهی 700 میلیاردی شهرداری رشت باشد وگرنه سپیدرود علی رغم تمام مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می کند به لطف غیرت بازیکنان و همیت تماشگرانش توانسته تا اینجای کار خود را از پایین جدول برهاند.

در پایان ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که اگر فوتبال رای آور بود، حداقل یکی از کرسی های شورای چهارم نصیب رئیس هیات فوتبال گیلان می شد که روزگاری سودای شورای شهر رشت را در سر می پروراند.