سرپرست‌گماری ها در صنعت شیلات گیلان!

به گزارش خزرآنلاین به نقل از فارس، خط ساحلی طولانی در کشور در کنار اقلیم متنوع مناسب آبزی‌پروری در خشکی، ایران را تبدیل به بزرگترین کشور شیلات و ماهیگیری در منطقه کرده و در استان‌های خزری از جمله گیلان، شیلات نه تنها تأمین کننده بخش زیادی از نیازهای پروتئینی مردم بلکه از دیرباز منبع درآمدی قابل توجه بوده است.

بنابر آمارهای موجود، ایران و به تبع آن استان گیلان هر ساله در صنعت ماهیگیری رشد چهار درصدی دارد و این حاکی از اهمیت این صنعت در رونق اقتصادی مردمان منطقه است.

استان گیلان امروزه به جای اینکه در حوزه کشاورزی جهادی عمل کند و شیلات آن با توجه به استعداد بالقوه و بهره‌برداران زبده بومی به قطب تولید و صادرات محصولات آبزی پروری تبدیل شود، طی چند سال اخیر صرفاً با جابه‌جایی مدیران عالی و بعضاً سرپرست همراه بوده که این مهم فرایند اعمال تغییرات مدیر عالی در استان و به تبع شهرستان ها را با موانع هایی روبرو می‌کند.

در ادامه این گزارش نگاهی به تغییرات مدیران در اداره کل شیلات گیلان قابل توجه و البته خالی از لطف نیست.

عظیم مدبری در دی‌ماه سال ۱۳۹۸ به عنوان مدیرکل شیلات استان گیلان با حضور جمعی از مسوولان سازمان شیلات ایران و مسؤولان محلی انزلی به عنوان مدیرکل این سازمان در استان گیلان منصوب و معرفی شد و بعد از مدتی حمیدرضا تقی نصیری در روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ از سوی حسینی «سرپرست سازمان شیلات» به عنوان سرپرست اداره کل شیلات گیلان معرفی و منصوب شد.

اکنون و طی چند روز گذشته نیز با حضور جمعی از «مسوولان و سرپرستان سازمان شیلات ایران»، کوروش خلیلی هروآبادی در سکوت کامل خبری به عنوان «سرپرست جدید» و به دنبال «سرپرست اداره کل شیلات پیشین گیلان» معرفی و منصوب شد که به اذعان برخی از همکاران شیلات استان در همان اداره کل، این تغییر و مراسم معارفه تنها چند ساعت پیشتر به اطلاع مسوولان‌ شیلات استان رسیده بود.

توالی گماشتن سرپرست در دنباله سرپرست گزینی مسوولان در سطح ادارات کل استان، ویروسی فراگیر در گیلان به شمار می‌رود و بدون شک حوزه مأموریتی سازمان‌های تحت امر را با چالش و ناکارآمدی مواجه می‌کند.

امروزه استان گیلان باید با توجه به بحران آب در کشور، پیگیر برنامه‌های توسعه‌ای سازمان شیلات مبنی بر استفاده از آب شور در این صنعت باشد و تعدد گماشتن مدیران و توالی سرپرست در آن می‌تواند آینده این صنعت را به روزمرگی، بی‌برنامگی در حوزه برنامه‌های بلندمدت و موانع متعددی روبرو کند.

انتظار می‌رود استان گیلان و از جمله مسؤولان‌ شیلات با اتکا بر این صنعت و توسعه آبزی پروری، در راستای ایجاد اشتغال و توانمندسازی بهره‌برداران بومی با توجه به اینکه مردمان این سرزمین خط طولانی ساحلی با کشورهای حاشیه‌ای دارند، اقدام کنند و سهمی قابل توجه در تولید و صادرات پایدار در سبد ارزآوری کشور داشته باشند.